مهارتهای رفتار با کودک

ه سوال؟ملینا چیزی رو که میخواداینقدر جیغ میزنه و گریه میکنه تا بهش بدیم اگه چیزی رم برداره ازش بگیریم جیغ و داد راه میندازه وخودشو میکشه به خاطر اینکه زبون نداره این جوری میکنه یا نه؟این اخلاق تو سرش نمیمونه؟


چرا عزیزم . بچه ها از همین سن یاد میگرن که با احساساتشون چطور کنار بیان و همینطور نتیجه رفتار خودشون و بزرگتراشون رو می آموزند . گاهی لازمه که از جیغ و دادشون نترسیم و اجازه بدیم هرچقدر دوست دارن جیغ بکشن ولی باید مواظب باشی چون این رفتار در بچه ها خیلی زود تثبیت میشه و یاد میگیرن که با آشوب و داد و فریاد به خواستشون برسن حتی اگه این رفتار ادامه پیدا کنه در بزرگسالی تبدیل میشن به کسانی که تحمل ناکامی رو ندارند وانتظار دارند حتی به خواسته های غیر معقولشون به هر قیمتی که شده برسن . برای سن بچه های ما بهترین عکس العمل در اینجور مواقع اینه که تا حد امکان باهاشون مقابله نکنیم یعنی به جای اینکه جیزی رو ازش بگیریم بذاریم چند دقیقهای باهاش بازی کنه ، چون اگه زیاد در کارهاش مانع بشیم لجباز و عصبی میشن .خیلی زود خودش رهاش میکنه وسرا غ چیز دیگه ای میره (اقتضای سنش اینه که به هر چیز بیشتر از چند دقیقه نمیتونه توجه کنه ) ولی گاهی سراغ اجسام یا کارهایی میرن که خطرناکه و واقعا نمیشه اجازه داد که به کارشون ادامه بدن ، در این صورت باید فورا توجهش رو به جیز دیگه ای جلب کرد . بالاخره چیزی پیدا خواهد شد که از موضوع قبلی براش جذاب تر باشه . در ضمن باید حواست باشه که به هیچ کدوم از کارهاش حتی اگر خیلی بد وخطرناک باشه عکس العمل شدید وآنی نشون ندی مثلا اگر سراغ شیر گاز یا پریز برق رفت با هیجان و فریاد به سمتش ندو بلکه خیلی خونسرد و به آرومی به طرف فعالیت یا جسم دیگه ای هدایتش کن چون بعضی از بچه ها یاد میگیرند با تکرار این کارها توجه والدینشون رو جلب کنند و صرفا با هدف گرفتن توجه به تکرار همون کارها میپردازند

بیا و کمکم کن با این پسر وروجکم از جمعیت و صدای بلند میترسه
دوست نداره کسی بغلش کنه جز منو باباش مامان باباهامون
چیکار کنم یه کم با فضای بیرون و ادمها انس بگیره؟
میشه تو این سن بچه رو برد پیش روانشناس؟؟؟


یک سری ترسهایی هست که به ترسهای یکسالگی معروف هستند مثل ترسیدن از جاروبرقی ، اجسامی که ناگهان حرکت میکنند یا صدا میدهند مثل تصاویربرجسته و متحرکت کتاب کودکان ، باز شدن چتر ، سگی که پارس میکنه و...... دلیل این ترس اینه که کودک درک کمی از اون موضوع داره و نمیتونه تشخیص بده که آیا اوضاع روبراهه یا نه . هیچ وقت سعی نکنید کودک رو قانع کنید که ترسش بیمورده بلکه باید بهش کمک کنید که اون موضوع رو بشناسه و درکش کنه و علت اش رو پیدا کنه . ضمن اینکه بچه ها از 6 ماهگی تا 18 ماهگی اضطراب جدایی از مادر به سراغشون میاد و طبیعیه در همه بچه ها این هست ولی باید بهشون کمک کرد که با این اظطراب کنار بیان تا در آینده انسانهای وابسته ای نباشند.

قند عسل عزیز توصیه من به شما رعایت نکات زیره :
1 . تلویزیون رو همیشه روشن نگه دارید
2. درساعاتی که سرحاله و مشغول بازی ، ترانه های کودکانه با صدای بلند براش پخش کنید اگه از صدای بلندش ناراحت شد با صدای کم شروع کن و در دفعات بعدی به مرور صدا رو افزایش بده
3. قرارگرفتن در محیط شلوغ رو از حریم مانوس خودش یعنی خونه شروع کن . به این شکل که مثلا یک روز خانواده خودت رو دعوت کن ، دفعه بعد خانواده خودت و همسرت رو باهم دعوت کن (حتما با افرادی که پسرت باهاشون کاملا مانوس وراحته شروع کن ) ، دفعه بعدی علاوه بر افراد فوق یک الی حداکثر 2 نفر رو به جمع اضافه کن .
4. در طول روز به دفعات به مکانهایی مثل بالکن ، حیاط ، پشت بام یا هرجای مشابه دیگه که برات مقدوره ببرش . ترجیحا به خیابون دید داشته باشه و او رو تو بغلت بگیر و در مورد همه چیزهایی که از اونجا میبینه باهاش حرف بزن مثلا : جوجو رو دیدی رد شد ؟ ماشین رو دیدی بوق زد ، صداشو شنیدی و.......
5. کم کم شروع کن ازش فاصله بگیری مثلا به صورت بازی با او بای بای کن وبگو من میخوام برم تو آشپزخونه ولی برمیگردم پیشت وهمین کار رو هم بکن . در این مرحله باید کاملا جلوی چشمش باشی وقتی به اینکار عادت کرد بازهم همین کار رو کن ولی اینبار به جایی برو که نبینتت ولی خیلی زود برگرد و بهش توجه کن و هر زمان به این کار هم عادت کرد شروع کن به اینکه پیش کسی که باهاش راحته و غریبی نمیکنه بذاریش و از خونه بری بیرون . یادت باشه که حتما باید در مورد رفتنت باهاش صحبت کنی و ازش خداحافظی کنی . هیچ وقت هیچ وقت یواشکی از خونه بیرون نرو و دفعات اول که این کارو میکنی حداکثر بعد از ده دقیقه برگرد و به مرور این زمان رو افزایش بده
6 . هرگز وادارش نکن بغله کسی بره که خودش نمیخواد
7 . اگه با کسی غریبی میکنه تو بغلت بگیرش و نزدیک اون شخص بشین و اگه آمادگیشو داشت بعد از مدتی اون رو از بغلت بیار پایین و کنار خودت واون شخص بنشون
8. در ساعتای خلوتی پارک به گردش ببرش
9. تشویقش کن که خودش صداهای بلندی تولید کنه مثلا اسباب بازیشو محکم بکوبه به یه سطح نشکن و با خنده و لحن هیجان انگیز بهش بگو واااااااااای چه صدایی میده . بچه ها از اینکار خیلی لذت خواهند برد . وهر زمان که یک صدای بلند شنید بگو واو چه صدایی اومد ( با همون لحن بازی و هیجان )
10. و آخرین توصیه ام اینه که زیاد بیرون ببرش

مامان اندیشه جون منم یه سوال دارم. ریحون شیطون من موقع بازی جیغ میزنه البته جیغ خوشحالی. (همون جوری که عمو قناد یاد بچه ها می ده ها ) وقتی هم می خواد توجه ما را به خودش جلب کنه و بگه به من توجه کنید جیغ می کشه و دوست داره ما هم در جوابش جیغ بزنیم. البته کار بامزه ای است و همه خوششون میاد.
ولی من می ترسم این عادت روش بمونه. من از دخترایی که موقع حوشحالی جیغ میزنن خوششم نمی یاد خوب!


مر مر جون نگران نباش عزیزم این به خاطر اینه که هنوز نمیتونه حرف بزنه . بچه بالاخره یه طوری باید احساساتشو بروز بده دیگه خووووووووووووووو . به نظر خودت چه کار دیگه ای میتونه بکنه غیر از اینکه جیغ بکشه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نغمه خیلی وابسته ی من شده بیرون که میریم همش بغلمه بغل هیشکی نمیره بخدا خسته میشم دستم میشکنه بس که بغلمه چیکارش کنم بنظرت درآینده بهتر میشه؟


تکتم جون شما هم موردای 5و6و7رو که برای قند عسل نوشتم استفاده کن با گذشت زمان ورعایت این موارد حتما خوب میشه

ملینا چندوقتیه تو کالسکه نمیشینه خیلی سختمه بغلش کنم چی کارش کنم اندیشه جون؟



رومینا جون این طبیعیه که هر بچه ای بغل مامانش رو به کالسکه ترجیح بده .کالسکشو بیار تو خونه . بذارش تو کالسکه و باهاش بازی کن . تا وقتیکه گریش خیلی شدید نشده بذار هرچقدر دوست داره غر بزنه . احتمالا به محض اینکه گریه کرده از کالسکه بیرون آوردیش به خاطر همین اینطوری شده . اگه دیدی شدیدا گریه و بیتابی میکنه بغلش کن و باهاش حرف بزن ولی دوباره بذارش تو کالسکه . اینکارو به دفعات زیاد تکرار کن . بعداز مدتی که اینکارو مدام تکرار کردی دیگه به اعتراضش توجه نکن به محض اینکه دیدی میخواد غر غر یا اعتراض کنه با لحن کاملا قاطع بهش بگو باید اینجا بمونی چون مامان کار داره و نمیتونه بغلت کنه . شاید خندت بگیره ولی شک نکن که منظورت رو میفهمه ملینا الان 10 ماهشه و خیلی خوب متوجه لحن قاطع و منظور شما میشه . مهمترین چیز اینه که بعد از گفتن این جمله قاطعیت خودت رو حفظ کنی و تسلیم گریه اش نشی . نهایتا میتونی با دادن یکی از اسباب بازیهاش یا خوراکی مورد علاقش حواسشو پرت کنی یا میتونی یه چیزی رو که خیلی دوست داره فقط وقتی تو کالسکه میذاریش بهش بدی تا به مرور متوجه بشه فقط در صورت موندن تو کالسکه میتونه اونو بدست بیاره

موفق باشی گلم

سلام سارا جان . بله من رشتم روانشناسی کودکه و سه سال هم تجربه آموزش کودکان سه تا پنج سال و برگزاری کلاسهای رفتار با کودک رو دارم

البته در حال حاضر با اومدن آرنوشا امکان کار کردن به صورت حضوری رو ندارم متاسفانه

میخواستم بدونم امیر سام اصلا غذا نمیخوره الان یک هفته اس دارم دیونه میشم و چون بایدبهش سفکسیم بدم گلاب به روت اسهال شده چی کارش کنم اصلا دهنشو باز نمیکنه ؟؟؟


نسا جون بد غذایی بچه ها یکی از بزرگترین وشایعترین نگرانیهای ماماناست . چند مورد رو مینویسم امیدوارم که برات مفید باشه عزیزم :
1. اول از همه باید یادمون باشه که بچه ها معدشون کوچیکه و خیلی زود سیر میشن گاهی خوردن یک تکه میوه یا بیسکوییت بین وعده های غذایی باعث میشه میل به غذا خوردن رو از دست بدن ،
2. هرچی شما حساسیت بیشتری برای غذا خوردن به خرج بدی نتیجه بدتر خواهی گرفت و بچه بیشتر لج میکنه هر زمان دیدی نمیخوره بهش اصرار نکن و رهاش کن البته من نگرانیت رو کاملا میفهمم و درک میکنم ولی باید به احساست غلبه کنی واقعیت قضیه اینه که با یک و روز و دو روز و چند وعده غذا نخوردن هیچ اتفاقی براشون نمیوفته باید صبور باشیم. اگر نخورد تا وعده بعدی غذا دیگه بهش چیزی نده و شیرش رو هم کم کن گرسنگی یه امر غریزی و نیاز ضروریه که سراغ همه موجودات زنده میاد و نی نی شما هم از این امر مستثنی نیست شاید انتظار داشته باشی که همون روز اول نتیجه بگیری ولی اغلب اوقات اینطور نخواهد بود بازم میگم صبور باش.
3. حتما تا به حال متوجه شدی چه ماده غذایی رو بیشتر دوست داره با همونا شروع کن مثلا آرنوشا بدون ماست غذاش رو نمیخوره یا حتی گاهی پیش اومده که دلش خواسته در یک وعده غذایی فقط ماست بخوره . هیچ اشکالی نداره
4 من نمیدونم امیر سام عزیز مدتیه اینطوری شده یا از اول همینطور بوده ولی اینو میدونم که نوسانات اشتها تو همه بچه ها هست و در صورت نشان ندادن حساسیت از طرف شما برطرف خواهد شد . آرنوشا 17 روز تمام همینطوری شده بود و در وعده بیشتر از 2 قاشق چای خوری غذا نمیخورد ولی این حالت گذرا بود و دوباره خوب شد
5 . سعی کن غذاش رنگ و شکل زیبا داشته باشه بچه ها به خوردن غذاهای خوشرنگ اشتیاق بیشتری نشون میدن
6 . یکی از دلایل بد غذایی بچه ها مشارکت نداشتن اونا در غذا خوردن . در حین اینکه بهش غذا میدی بهش اجازه بده هرقدر دوست داره به غذاش دست بزنه یا حتی اونو بریزه زمین وسواس رو باید کنار گذاشت
7 . دلیل دیگه غذا نخوردن بچه ها بازیگوشی اوناست چون فکر میکنن با صرف زمان برای خوردن غذا زمان بازی و فعالیتای دلخواهشون رو از دست میدن برای جلوگیری از اینکار زمان غذا خوردنش رو براش شاد و مفرح کن مثلا یه آهنگ شاد کودکانه بذار یا براش شعر بخون یا غذا خوردن رو تبدیل به یک بازی بکن این دیگه بستگی به خلاقیت خودت و روحیات او داره که بتونی بهترین مورد رو براش ایجاد کنی
8 . مهمتر از همه اینا اینه که هرگز هرگز و هرگز نباید غذا دادن رو به فواصل کوتاه تکرار کنی مثلا وقتی نخورد ببری و نیم ساعت دیگه دوباره تلاش کنی بهش غذا بدی . این بدترین کاریه که میتونی بکنی و مشکلت رو بیشتر میکنه حتی اگه تا به حال اینکارو میکردی بدون که زمان بیشتری باید صرفش کنی تا درست بشه ولی نمیخوام نا امیدت کنم. بهت اطمینان میدم اگه همه این موارد رو رعایت کنی حتما حتما با گذشت زمان و البته صبوری شما نتیجه خواهی گرفت . شک نکن
ایشالله موفق باشی گلم

خواهش میکنم سارا جان با کمال میل . باعث افتخاره بندست . درضمن خیلی خوش اومدی به این تاپیک

خوش اومدی فرزانه جون . خوشحالم کردی حتما عزیزم

دوستای عزیزی که قبلا افتخار آشنایی باهاشون رو نداشتم لطفا مشخصات نی نی هاتون رو به شکل زیر برام بنویسید ممنون میشم . اگه دوست داشتید میتونید اسم خودتون رو هم اضافه کنید من از خودم شروع کردم:
اسم نینی ........ تاریخ تولد .......... فزند چندم ...........اسم مادر
آرنوشا............. 2شهریور91...........اول..................اندیشه